hEDS/hoogbegaafdheid: Een vloek of een zegen?

Al vaker heb ik de combinatie hEDS/hoogbegaafdheid aangehaald. Vandaag leg ik graag even de focus op mindset..

Mensen vragen mij vaak hoe het komt dat ik ondanks allerlei tegenslagen toch altijd rechtop blijf staan. Vooral met de dagelijkse pijn en vermoeidheid die daar nog bij komt door mijn hEDS. Voor de buitenwereld lijkt het dan misschien of het me niet raakt maar dat doet het zeker wel. Lang heb ik me afgevraagd hoe dit komt en afgelopen week drong opeens het antwoord tot me door: Misschien juist wel dankzij mijn hEDS.

Dit lijkt misschien een gekke gedachtegang maar ergens is het heel logisch. Achteraf heb ik altijd al pijn en minder kracht gehad. Daarom moest ik dus altijd extra moeite doen voor dingen die bij leeftijdsgenoten vanzelfsprekend waren: Sporten, lang opblijven, concentreren op schoolwerk etc.. Ik dacht dat iedereen die pijn en vermoeidheid voelde en daarom zette ik altijd maar weer door. Want dat deed iedereen toch?

Vorige week kreeg mijn collega de diagnose Fibromyalgie. De reumatoloog kon niet begrijpen dat ze met deze pijn nog paardenstallen kon uitmesten een paar weken geleden. Vaak denk ik in beelden en dit bracht een herkenbaar plaatje bij me terug. Zelf had ik vroeger een pony en vanuit drang naar autonomie wilde ik de verzorging volledig zelf doen. Ik zie me nog staan: 10 jaar oud, een grote schep in mijn handen en tranen over mijn wangen.. Ik kreeg de schep simpelweg niet door de mest en het zaagsel heen. Ondertussen verging ik van de pijn in mijn rug en gewrichten.. Ik wilde mijn vader absoluut niet om hulp vragen en vanuit pure woede lukte het me toch om alles schoon te maken. Mijn ouders hadden geen idee van de strijd die ik op dat moment leverde. Als ik niet zo eigenwijs was geweest dan hadden ze de hEDS gegarandeerd eerder opgemerkt. Maar het heeft me ook gevormd tot wie ik ben..

Eerder heb ik me vaak afgevraagd waarom mijn collega eigenlijk de meeste progressie heeft na alle coaching bij HBcentrum. Ze is als cliënt bij ons gestart en is nu inmiddels dus ook in ons team opgenomen. Wat maakt het nu dat andere cliënten soms afhaken en dat zij doorzet terwijl haar weg misschien wel veel lastiger was om dit punt te bereiken? In dat opzicht zijn Fibromyalgie en hEDS denk ik vergelijkbaar. Het geeft je een enorme growth mindset. Van jongs af aan moet je letterlijk overal voor vechten. Hetzelfde zie ik terug bij mijn kinderen. Ze hebben geen makkelijk pad gehad maar ze zijn nu super stabiel. Misschien wel stabieler dan wanneer ze geen hEDS hadden gehad naast hun hoogbegaafdheid. Het zijn doorzetters to the max!

Natuurlijk gun ik niemand onze pijn en vermoeidheid maar een positief artikel kan nooit kwaad toch? ;) Daarbij kan ik ook wel meerdere artikelen bedenken over de negatieve kanten van de combinatie hEDS/hoogbegaafdheid. Alleen heeft mijn eigenwijze kant hier gewoon even geen zin in vandaag :p

Vanmiddag zag ik een man op skeelers. Zijn hond rende voor hem uit en al lachend probeerde hij zijn snelheid bij te houden. De liefde voor de hond en het gezamenlijke plezier straalde er vanaf. Misschien was hij wel niet snel genoeg maar hij was overduidelijk gelukkig. Het zorgde voor een grote glimlach op mijn gezicht. Ondanks dat ik zelf al jaren niet meer kan sporten, laat staan skeeleren. Voor mij stond het volledig synoniem voor mijn werk. Misschien ben ik niet zo snel als ik zou willen, net als deze man. Zonder hEDS zou ik nog meer HB'ers kunnen helpen en was de landelijke dekking nu misschien wel groter geweest. Aan de andere kant laat het me ook stilstaan bij belangrijke elementen die belangrijk zijn voor een sterk fundament. Toch heb ik altijd een grote lach op mijn gezicht als ik aan het werk ben. De cliënten zijn voor mij als de hond voor die man op zijn skeelers. Ze maken me gelukkig. Mét of zonder hEDS ;)

Geschreven door:
Marieke Laan Buijsman

Eigenaresse van:
Centrum voor Hoogbegaafdheid
&
Hoogbegaafdheid.nl