"HB'er in beeld"
Welkom bij onze rubriek “HB’er in beeld."
Bij deze rubriek tonen we een foto van een HB'er die betrokken is bij HBcentrum. Er wordt na het maken van de foto een interview afgenomen. Bij iedere deelnemer stellen we dezelfde vragen. Op deze manier willen we stigmatisering tegengaan en duidelijk maken dat iedere HB'er uniek is en andere begeleiding nodig heeft. Vandaag zien jullie Pepijn van Zuijlen. Hij is 11 jaar oud en zit in groep 8. Zijn grote passie is de sport ‘schermen’.
Wanneer kwam je erachter dat je hoogbegaafd bent?
"Dat was in groep 5 eigenlijk. Toen hebben we een IQ-onderzoek gedaan. Ik mocht puzzels, rekenwerkjes en doolhoven doen. Dat vond ik echt heel leuk. De mevrouw was heel aardig. Daarna hoorde ik dat ik hoogbegaafd ben en eigenlijk vond ik dat wel cool en gek tegelijk. Eerst dacht ik van: Wat ís dat dan? Hoogbegaafdheid is nu gewoon iets dat ik ben. Een onderdeel van mezelf. Alsof ik van legoblokjes ben gemaakt en één onderdeel daarvan de hoogbegaafdheid is. Stel je voor: Je hebt een ronde bal van legoblokjes… Vier daarvan houden de bal in balans. Als je dan één blokje weghaalt, dan gaat hij rollen. Dat blokje kun je dus simpelweg niet weghalen. Zo zit ook dat hoogbegaafdheidsblokje op zijn plek in mijn lichaam. Het is niet positief of negatief, het is gewoon wie ik ben."
Zijn er momenten waarbij je het gevoel hebt dat je anders bent dan leeftijdsgenoten? Hoe vind je dat?
"Dat heb ik vooral als er grapjes worden gemaakt. De kinderen uit mijn klas vinden dat dan grappig maar ik zie er dan totaal de humor niet van in. Vooral dingen die eigenlijk stout zijn. Dat vind ik in het kort gezegd gewoon heel vervelend. Bij het schermen heb ik veel vrienden. De meesten zijn volwassen maar dat vind ik niet erg. Ze zijn bijvoorbeeld 18, 20 en 30 jaar oud. Een paar vrienden zijn wel van dezelfde leeftijd als ik. Bij het schermen draag ik fysiek een masker om niet gewond te raken. Daar heb ik echter totaal geen masker nodig om me mentaal te beschermen. Ik denk dat op school iedereen wel een masker draagt. Vooral in mijn klas. Toch heb ik zelf mijn masker dan het meest nodig omdat ik anders voor mijn gevoel niet begrepen en geaccepteerd word. Dat vind ik vervelend. Het zou fijn zijn als alle kinderen in mijn klas geen masker meer dragen. Er is nu een kille sfeer. Ik begrijp dat ik niet kan verwachten dat iedereen mij begrijpt maar ik heb eigenlijk ook niet zoveel geluk met mijn klas. Bij HBcentrum zie ik andere hoogbegaafde kinderen en dan voel ik me gezien en begrepen. Die verwachtingen heb ik niet meer bij school. Als ik maar mezelf kan en mag zijn dan is dat voor mij eigenlijk al voldoende."
Wat vind je het leukste aan hoogbegaafd zijn?
"Dat vind ik een lastige.. Ik wil niet arrogant overkomen dus ik probeer het netjes te verwoorden. Je bent dan eigenlijk bijzonder. Gewoon heel creatief of je blinkt echt ergens in uit. In mijn geval is dat toevallig de sport ‘schermen’. Ik sta nu derde van Nederland in de categorie van de kinderen van mijn leeftijd. Ik voel me soms negatief en niet zo goed in mijn vel. Het schermen helpt dan echt wel. Ik kan dan mijn frustratie kwijt en mijn gedachten ordenen. Eerst deed ik aan hockey en tennis maar op de lange termijn hielp dit niet genoeg. Ik ben nu naar HBcentrum gegaan omdat het schermen nu ook even niet meer genoeg leek te zijn. Ik hoop dat ik met de combinatie van HBcentrum en het schermen snel weer beter in mijn vel ga zitten. Eigenlijk vind ik mijn hoogbegaafdheid niet altijd leuk en voelt het voor mij als een obstakel. Door HBcentrum en het schermen zie ik nu toch wel weer positieve kanten."
Wat zou je aan HB’ers mee willen geven die het misschien niet zo leuk vinden om hoogbegaafd te zijn?
"Soms is hoogbegaafdheid ook gewoon niet leuk en een obstakel. Daar weet ik zelf ook alles van. Toch wil ik aanraden om met je ouders te gaan praten zolang je problemen nog bespreekbaar zijn. Anders wordt het te groot en zak je alleen maar verder af. Dan wordt het ook steeds lastiger om dingen uit te leggen. Ik praat nu veel met Marieke en daardoor begin ik dingen beter te begrijpen. Mijn moeder kon haar inschakelen omdat ik eerlijk heb verteld hoe slecht het met mij ging. Ik probeer het omgaan met mijn hoogbegaafdheid als uitdaging te zien en deze uitdaging te omarmen. Dat wil ik andere hoogbegaafde kinderen graag meegeven."
Hoe zou voor jou je ideale toekomst eruit zien?
"Oh, heb je even! Nou, ik zou wel een mooi huis en een elektrische auto willen hebben. Vooral mijn familie gezond en dat ik de top kan bereiken met schermen. Eigenlijk wil ik vooral happy zijn met wie ik ben en 100% goed in mijn vel zitten. En natuurlijk ASTRONAUT worden! Ik ga nu één dag per week naar HBplus maar in de ideale wereld zou ik toch wel twee dagen gaan. Vooral omdat ik op school geen masker meer op wil zetten en dat lukt me beter als ik vaker met kinderen ben die hetzelfde zijn als ik. Als ik minder vaak ik de klas ben dan irriteer ik me waarschijnlijk ook minder aan de grapjes van mijn klasgenoten. Hetzelfde wens ik eigenlijk ook mijn broertje toe. Verder heb ik wel zin in de middelbare school en hoop ik uiteindelijk naar de TU in Delft te gaan."
Wat maakt HBcentrum voor jou zo waardevol?
"Eerder was ik al bij de vorige locatie maar ik was ontzettend onder de indruk toen we mijn broertje naar de nieuwe locatie gingen brengen. Eerst ging het ook wel beter met mij maar helaas was de juf van de plusklas dit jaar gestopt en ging het snel minder goed met mij. Eigenlijk wilde ik meteen bij HBcentrum blijven toen we mijn broertje hadden weggebracht. Gelukkig mocht ik van Marieke nog even blijven toen het eigenlijk al was afgelopen. Toen zag ik de HANGMAT. Toen dacht ik: “Oh my goodness, i want to use this all day!” Daarna kwam ik er pas achter hoe bijzonder de mensen en kinderen hier zijn. Ze begrijpen me en geven me het gevoel dat ik goed ben zoals ik ben. Bij de stakingsdag mocht ik bij HBplus oefenen en eigenlijk wilde ik hier niet meer weggaan. Hetzelfde gevoel had ik tijdens het HBkamp. Alsof HBcentrum ook één van die vier legoblokjes is die de bal van lego in balans houdt. Ik mag nu één keer per week naar HBplus en dat stelt me wel gerust. Ik begin in een groep met allemaal nieuwe kinderen. Eigenlijk hoop ik dat ik daarna snel een tweede dag erbij mag omdat mijn vrienden van het kamp ook op andere dagen komen. Ik snap wel dat ik op dinsdag ga beginnen omdat we dan bij de basis kunnen beginnen met de psycho-educatie. Dat vind ik ook wel fijn en dat heb ik ook echt nog wel nodig. De tijd zal het leren wanneer en of we kunnen uitbreiden. Mag ik nu weer naar de kinderen?" 😉
