Wat een prachtig nieuw liedje van Maan. En ook zo ontzettend herkenbaar voor de kinderen en volwassenen die bij ons in de begeleiding komen. Hoe ze zichzelf mogen en kunnen zijn in de groepen en wat dit met ze doet.. Bedankt Maan, voor deze mooie bijdrage. Na de winterstop gaan we dit met de groepen beluisteren tijdens de psycho-educatie. Want wie ben jij als je laat zien hoe jij je voelt? En wordt dit door iedereen geaccepteerd?
Ook behoefte aan peers? Kijk dan eens bij onze evenementen: https://www.hoogbegaafdheid.nl/evenementen.aspx
Songtekst:
Ze zit hier alleen in de trein en ze duikt in haar jas
En kijkt uit het raam en ze vraagt zich af
Hoe zou het voelen jezelf te zijn
Want soms doet het pijn als ze huilt maar ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
Ze loopt door een wereld die niet aardig voelt
Onbedoeld zegt ze dingen die iedereen altijd zegt
Want nooit gaat het slecht, altijd okay
En ze lult met ze mee en ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
En nu, ze laat het los
En nu, ze laat het los
Ze voelt zich alleen als ze loopt in de stad
En ze kijkt in het raam, ziet een ander daar staan
En ze weet wie het is, maar ze wil haar niet zijn
En gaat door met de schijn
En ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
Wat als ze morgen besluit niet te schuilen
Haar betere ik voor haar ware gezicht te ruilen
Zullen de vrienden die zij wil vertrouwen
Nog steeds van haar houden?
Als ze huilt, als ze huilt en niet lacht
En nu, ze laat het los
En nu, ze laat het los
Ze laat het los
Ze laat het los
Ah, ah, ze laat het los
Ik zit hier alleen in de trein en duik in mijn jas
En kijk uit het raam en ik vraag me af
Hoe zou het voelen mezelf te zijn?
Want soms doet het pijn als ik huil
Maar ik lach
